Omarm de chaos
De illusie van het ‘nietsdoen’
Terwijl ik geniet van de stilte en rust om me heen nu de kinderen uit logeren zijn, merk ik dat er van mijn voornemen om gepland ‘niets te doen’ weinig terecht komt. De zolder moet uitgehoosd, het speelgoed opgeruimd, van zorgverzekeraar gewisseld en met de jaarlijkse administratie ben ik ook al gauw een halve dag zoet. Dan is er nog die eerste btw-aangifte en wil ik alvast wat voorwerk doen voor 2022. Laat staan dat ik toekom aan het schrijven van dat artikel dat al maanden door m’n hoofd spookt.
Flow
Tegelijkertijd merk ik dat ik, zodra ik de ‘lijstjes’ loslaat en doe waar ik op dat moment zin in heb, in een soort flow kom. Het opruimen gaat een stuk makkelijker, het afwassen zonder al teveel tegenzin en ik kan extra genieten van m’n hardlooprondje langs de Lek, aangezien ik erna ‘niets moet’. Ik realiseer me dat, hoezeer plannen mij doorgaans rust geeft, het haaks staat op ons leven van nu. Weinig van het verloop van het afgelopen jaar hebben we kunnen voorzien en telkens lopen de dingen toch weer anders dan verwacht.
Veranderen kun je leren
Van transities weten we dat chaos nodig is om verouderde systemen te kunnen vervangen door nieuwe. Laten we nu in een stuk of tien transities zitten (grondstoffen, energie, landbouw, zorg, biodiversiteit, ea.), waar die chaos in meer of mindere mate te merken is. Dan heb ik er misschien juist meer aan om te leren hoe om te gaan met die continue in verandering zijnde wereld en hoe ik iets dat op het eerste gezicht een beperking lijkt, kan ombuigen naar een kans om nieuwe ervaringen op te doen (zo geniet ik stiekem net zoveel van het thuiswerken als van een dagje naar kantoor reizen om collega’s te ontmoeten). Iets waarin ik merk dat ik veel van m’n kinderen kan leren, wie rommel en drukte weinig lijken te deren.
Omarm de chaos!
Nu mijn kinderen vanavond weer gezellig thuiskomen dacht ik, ik kan twee dingen doen, de komende dagen volplannen met knutsel- en bakactiviteiten en interactieve speurwandelingen. OF…ik plan even niks en kijk wat de dag brengt. Dat laatste gaf me zo’n fijn een gerust gevoel dat ik het direct wilde opschrijven als goed voornemen waar ik alvast mee ga oefenen. Naast stoppen met snoepen (lees: kerstkransjes), vaker de natuur in en meer bewegen, neem ik mij ook voor om minder te plannen en sturen en meer te vertrouwen op wat er in het moment zelf ontstaat. Geïnspireerd door het nieuwe boek van Jan Rotmans: omarm de chaos en probeer mee te bewegen!
2022: elkaar ontmoeten in de ruimte
Zo kijk ik er enorm naar uit wat er dit jaar op mijn/ons pad komt, temeer daar het nu open ligt. Niets dan ruimte voor nieuwe mogelijkheden en ideeën om ‘van niets, iets te worden’. Benieuwd wie van jullie ik in die ruimte waar alles kan ga ontmoeten en wat daaruit ontstaat! Mijn wens voor jou is, naast veel geluk en gezondheid, vooral ook een inspirerend 2022, met ruimte voor nieuwe perspectieven en het vermogen om te kunnen meebewegen. Graag tref ik je daar!
Carla Groot-Djakou